Bij ons thuis zijn de huishoudelijke taken niet meer strikt gescheiden. Was 10 jaar geleden de strijkplank nog mijn domein, de laatste jaren staat mijn man er geregeld achter. Als hij dan weer alles gladgestreken heeft, is zijn volgende zware taak het in mijn kledingkast te proppen.
Dat gaat met nogal wat gezucht en gesteun gepaard, want hij vindt mijn kledingkasten uitpuilen. Met honderdtwintig centimeter hanggedeelte en drie planken van tachtig centimeter voor mijn hele garderobe, is dat voor een vrouw toch heel netjes? Maar manlief vindt dat het wel minder kan. Niet alleen zijn mening heeft ertoe geleid dat ik 23 november 2017 stopte met het kopen van kleren.
Ook vanwege ons klimaat wilde ik eens kijken of ik het een jaar kon volhouden om geen kleding te kopen. Met nog een maand te gaan, ben ik me aan het voorbereiden op nieuwe aankopen. Want ondertussen kan de bezem door de kledingkast. Ruimte voor iets nieuws. Maar niet zonder een goede klimaatneutrale voorbereiding! Dus ging ik alvast eens neuzen in onze IJsselsteinse modezaken en onderwierp ik menig verkoopster aan een diepte-interview.
Weet u waar de kleding vandaan komt? Van welk materiaal is dit jurkje gemaakt? Onder welke arbeidsomstandigheden wordt dit ondergoed gefabriceerd? Zo ontdekte ik dat kleding van Tencel, hennep en soja milieuvriendelijker is dan katoen. En ook dat winkels steeds vaker hun kleding inkopen in Europa in plaats van het verre Azië en dat hangertjes vaak teruggestuurd en hergebruikt worden. Mijn gebruikte kleding kan ik inleveren en wat goed genoeg is gaat naar de kledingbank.
Eenvoudig wordt het kopen van een milieuvriendelijk jurkje echter niet. Misschien verleng ik mijn kledingchallenge nog maar met een jaartje.