Heeft u wel eens koorts? Hoe voelt u zich als de thermometer 38 graden aangeeft? Ik voel me dan beroerd. Lamlendig, tot weinig in staat en het enige dat ik doe is in bed liggen in afwachting op betere tijden. Manlief brengt kopjes thee, vraagt me wat ik nodig heb en omringt me met de nodige liefde.
Daar moet ik aan denken als ik Climate Planet aan het Jaarbeursplein in Utrecht bezoek. Op een immens grote aardbol wordt een indrukwekkende film vertoond van de geschiedenis van onze planeet. Onze planeet die 4,5 miljard jaar oud is (= 4.500.000.000), is in een paar tiental jaren al een ruime graad opgewarmd. De gevolgen die nu al merkbaar zijn, raken me diep: ijsberen die verdrinken; hetere zomers; ijskoude winters; we worden vaker ziek; meer aardverschuivingen; een hogere zeespiegel, dus meer overstromingen. Ga zo maar door.
Ik krijg eenzelfde paniekgevoel van waaruit Wubbo Ockels in zijn final speech op zijn sterfbed een indringende oproep aan ons doet. Als astronaut heeft hij ervaren dat onze Aarde ontzettend kwetsbaar is en dat wij die kunnen redden, maar ook vernietigen. Hij zegt dat het merendeel van de mensen zich niet bewust is van de gevaren. Hij constateert dat nog niet de helft van onze huizen zonnepanelen heeft, dat nog niet de helft van de auto’s elektrisch rijdt en dat nog niet de helft van de industrie recycle-grondstoffen gebruikt.
Wubbo huilt als hij zegt dat als je echt van iets houdt, je het niet kwijt wilt en haalt zijn vrouw aan die hem niet kwijt wil. Hij zegt ook dat iedere bijdrage aan het redden van de aarde, hoe klein ook, er toe doet.
Onze planeet is ziek en heeft verhoging van ruim 1 graad. En wat doen wij?