Onlangs vroegen mijn collega’s of ik iets positief kon benoemen van het thuiswerken. Het antwoord was snel gegeven, ik heb in het coronajaar de vier seizoenen in mijn eigen woonomgeving nog nooit zo intens en uitbundig beleefd. In het voorjaar zag ik boomblaadjes groener worden, in de zomer hoorde ik de bijen zoemen, in het najaar snuffelde de egel in mijn tuin en in de winter scheerde er een blauwe flits door de wijk, de ijsvogel. Had ik op kantoor gezeten, dan was me dat volledig ontgaan.

Miljoenenjacht vind ik een leuk programma om naar te kijken. Het is een soort van de Nederlandse Oprah Winfrey show. En jij een auto en jij een auto! Het finale spel is spannend waar veel geld mee verdient kan worden als de juiste koffertjes worden geopend. Onlangs won een vrouw €555.000! Veel mannen zullen de ‘koffer’ girls ook leuk vinden..

“Kent u die uitdrukking?”, daarmee zou dominee Gremdaat begonnen kunnen zijn. Kent u die uitdrukking, dat je gráág wilt participeren, dat je een idee hebt van welke kant we op moeten, dat je mee wilt denken, maar dat de deur klemt?

Wij van KNIJ zijn niet zonder zonden. De eerste keer dat mijn vermeende zonden me al op voorhand werden vergeven was toen ik 5 jaar was. In een lange stoet klasgenootjes schuiven we één voor één de pikdonkere biechtstoel in. Op de vraag van de pastoor wat ik op mijn geweten heb, blijft het oorverdovend stil.

Tenzij liefde echt blind maakt, zal het weinig mensen ontgaan zijn dat er in het openbaar groen krokusharten in bloei staan. Op Valentijnsdag waren de twee nieuwe wandelroutes via de IVN wandelroute app te lopen. Met 19 grote harten een leuke ontdekkingstocht.

Landelijk hebben veel gemeenten subsidie aangevraagd voor energiebesparende maatregelen voor eigenaren van koopwoningen. Ook IJsselstein doet mee aan deze RRE, Regeling Reductie Energieverbruik.
Komend jaar is er een landelijke vervolgsubsidie waarbij ook huurwoningen mee kunnen doen. Ook daar is genoeg vraag naar.

Ze zeggen wel eens dat vrouwen meer dingen tegelijk kunnen. Misschien dat tandenpoetsen op één been me lukt, maar over het algemeen ben ik er bedroevend slecht in. Dus eigenlijk was ik heel blij met de landelijke duurzaamheidsactie 52WekenDuurzaam. Die is begin januari gestart en pakt per week één onderwerp aan.

In mijn vorige column vertelde ik over minimalisme, tijd om ermee aan de slag te gaan! Wat wil je echt in het leven? Is het hard werken voor een groter huis, een hogere hypotheek en meer spullen of wil je meer tijd voor jezelf en de kids? Maak op grote schaal (zoals een hypotheek) en op kleine schaal (zoals cadeaus kopen) weloverwogen keuzes.

Je kledingkast is te vol om nieuwe kleding in op te hangen en in de badkamerlade liggen bodylotion, bruisballen en maskers die je nooit gaat gebruiken. Ongemerkt heb je meer in huis dan je zou willen. We willen een grotere auto, de nieuwste telefoon en een huis met minimaal vier slaapkamers, waaronder een rommelkamer.

Ik vertelde laatst over het eerste grote project met de Larenstein studenten. Er is hierbij aangetoond dat honderden soorten appels en peren in IJsselstein staan die zeldzaam zijn. We zitten nu midden in de organisatie van het volgende project: de Bioblitz. Tot voor kort had ik nooit van dit woord gehoord. Het klonk wel blits, maar wat het betekent?

Kerst lijkt alweer lang achter ons. Bij KNIJ zijn we nog met kerstbomen bezig. Begin januari zijn er 70 kerstbomen ter aarde besteld. Ze hebben een logeerplek gekregen waar ze kunnen overzomeren.

Doen we het samen, of doen we het niet samen? Het is een erg crusiale vraag in deze pittige tijden. In het midden van ons mooie land is een heel groen initiatief tot bloei gekomen. Een groepje Utrechters spoort heel Nederland aan om mee te doen aan 52 uitdagingen om samen duurzamere gewoontes uit te proberen.

Wel eens gehoord dat in het permafrost van Spitsbergen een zaadbank is gemaakt waarin alle genen van planten bewaard worden? Wanneer rassen vernietigd worden zijn er toch nog zaden.  Dit is zelfs al nodig geweest om schade in Israël te herstellen. En wist u dat wij in IJsselstein ook een unieke en zelfs levende genenbank hebben?

Ondanks dat de grote kerstboomverlichting brandt, is mijn eigen bekende tijdbeleving ergens in april blijven hangen. Sindsdien beleef ik de wereld als in een soort tijdlus. Alsof de wereld in een surrealistische droom is beland en je op een dag wakker wordt en het voorbij is.

1965. Een oude familiefoto, met mijn zusje geknield voor het kerststalletje. Ik herinner me de magische momenten van de beeldjes uitpakken. Net zoals in het echt, was ook het kerststalletje onderhevig aan het leven. De laatste keer dat we het kerststalletje uitpakten was de balans: een herder onthoofd en weer gelijmd, zijn schaapje aan diggelen, de mirre nergens te vinden en ook het kindje Jezus was al jaren zoek.