Met het museum IJsselstein zijn we vanuit KNIJ met een webcast serie bezig. Live bijeenkomsten zijn in deze periode niet handig. Via een webcast kun je live online meeluisteren via computer, tablet of telefoon. Ook is het mogelijk tussendoor vagen te stellen via de chat die meteen worden beantwoord. Dus interactief met publiek en live, maar dan digitaal op veilige afstand.

Die coronatijd blijkt toch onvermoede eigenschappen bloot te leggen. Ik ben erachter gekomen dat ik best een knuffelkont bent. De drie zoenen mis ik niet. Maar die spontane knuffels stiekem toch wel.  Ik heb dat nooit zo door gehad, maar je weet pas wat je mist als je het niet meer hebt.

Appels, peren, kersen, bessen, noten, daar loopt geen mens zomaar aan voorbij, denk ik altijd. En dat kom je hier in de stad gewoon tegen in het openbaar groen. Het stadsfruit staat elke lente prachtig mooi te wezen, dit jaar vroeg en uitbundig.

IJsselstein blijft verrassen met innovatieve initiatieven, ook bij ondernemers.Tijdens een Duurzaamheidskring bijeenkomst waren er ook weer inspir

Deze column gaat niet over onze thuiswerkende ouders die het met hun niet meer schoolgaande kinderen vol moeten houden in deze bizarre tijd. Alhoewel ik daar met gemak een column over vol zou kunnen schrijven. Bijvoorbeeld over Evan van 5 die tijdens het journaal waar het RIVM iets uitlegt over het afnemen van monsters, verschrikt roept: “MONSTERS…??!”.

Soms neemt het leven een wending die je niet verwacht. Als pilot begonnen we ruim 2 jaar geleden met duurzame columns. Het was sowieso nooit mijn ambitie dat ik zelf columns zou gaan schrijven. Daar dacht de journaliste anders over en na stevig aansporen schreef ik zonder enige schrijfervaring mijn eerste column. Voor dat ik het goed in de gaten had was ik in het meer ervaren ‘columnteam’ beland.

Kort nadat wij onze nieuwe woning betrokken, bijna veertig jaar geleden, nestelden mussen zich onder de dakpannen. Eerst wrongen de vogeltjes zich door een piepkleine opening tussen dakrand en stenen muur, maar de hoeksteen raakte uitgesleten en nu vliegen de vogels met gemak in en uit. De bewoners zijn onlangs weer teruggekeerd. Mevrouw is geringd, mijnheer steeds witter en beide zijn oud.

Het is weer lente; tijd voor brandnetelsoep. De eerste keer met jonge toppen; heerlijk! Je knipt de bovenste toppen van de plant en het groeit dan vanzelf weer verder. Het plukken en bereiden is gebruikelijk met handschoen aan. Toch ben ik eigenwijs en doe het met blote handen.

Een KNIJmaatje attendeerde me op een Jinek-uitzending. Hier werd door een econoom uitgelegd dat een gemiddelde hap eten 30.000 km heeft afgelegd voordat het op je bord ligt. De verste afstand die we op aarde kunnen reizen is rond de 20.000 km. Daarna ben je weer op de terugreis.

Jac. P. Thijsse  - onderwijzer en natuurkenner die leefde van 1865 tot 1945 - is de schrijver van een serie natuurplaatjesboeken die begin vorige eeuw door koekjesfabrikant Verkade zijn uitgegeven. Thijsse was niet dol op mussen, volgens mij. In het album Lente, uit 1906, verzucht hij dat er zo veel mussen zijn in de stad. In het voorjaar “vreten (ze) heele randen en perken van crocusjes in een dag kaal”.

Positieve ontwikkelingen: er komt in de stad energie op gebied van energie. En dat werd tijd, want we liepen in IJsselstein enorm achter op energiegebied. 

Valentijnsdag bracht dit jaar een extra verrassing; krokusharten voor ons allemaal. Op doorgaande kruispunten waar veel fietsers, voetgangers en auto’s dagelijks langskomen plopten de krokusharten vrolijk uit het gras op.

Achter de wolken schijnt de zon. Hoewel: dit spreekwoord voelt in deze tijd als de ver-van-mijn-bedshow wanneer je zelf of een dierbare genadeloos bent getroffen door het coronavirus.

Bijna zeven uur. De wekker hoeft niet te gaan, want het is mijn vrije dag. Mijn ogen zitten nog halfdicht en uitslapen staat op de planning. Ik maak even een tussenstop op het toilet om wat slokjes water drinken. Nog slaperig draai ik de kraan open. Geen water.

Ik moet het rustiger aan doen van de dokter. Gedurende zes dagen koorts had ik genoeg tijd om te bedenken hoe. Ik zou minder 'ja' gaan zeggen tegen alle leuke dingen die op mijn pad komen. Ik zou me niet meer haasten, ook al heb ik tijdnood. En ik zou meer gaan bankhangen en televisiekijken.