De Efteling. Als klein kaboutertje zit ik op een grote rode paddenstoel met witte stippen. Die foto zie ik voor me. Jaren later zou ik tijdens een boswandeling ontdekken dat een rode paddenstoel met witte stippen echt bestaat en een vliegenzwam heet. Uitzinnig van enthousiasme was ik.

24 Oktober, de Nacht van de nacht.  Ik had er nooit zoveel mee. Wel met de beleving van de nacht. Ik ben ooit in de jaren negentig naar Patagonië geweest. Met volle bepakking de bergen in.

Ken je dat effect, dat je de waterkoker aanzet voor een potje thee, en dan even later straal vergeet omdat er iets anders tussendoor komt, en het water alweer half afgekoeld is als je eraan denkt?

Ik háát roken! “Nou, nou”, hoor ik u zeggen, “moet dat nou, zulke ferme woorden?!”. Ja! Want daar heb ik HELE GOEDE REDENEN voor!

Tegenwoordig kijk ik anders tegen regenwater aan; slecht weer is nuttig. Concreet betekent dat: een goedlopend project waarbij we subsidie voor regentonnen hebben aangevraagd bij het Hoogheemraadschap. Het leuke is dat Duurzaam Lopikerwaard hetzelfde heeft gedaan en Intratuin veel inwoners van regentonnen heeft kunnen voorzien in een tijd dat deze moeilijk verkrijgbaar waren.

De natuur blijft me verbazen. Van mijn collega’s heb ik een boek gekregen ‘Duurzaam handboek voor de luie tuinier’. Ik ben niet echt een boekenlezer, maar dit boek had ik zo uit.

Er valt een brief van de gemeente op de deurmat: ‘Verandering inzamelen huishoudelijk afval’. Manlief leest de eerste alinea’s van de drie kantjes tellende brief en roept: “Ik snap er niks van! Lees jij het maar.” Waarschijnlijk ben ik volgens hem na zoveel jaar zwerfafval opruimen de afvalexpert in huis…

Shannon, onze enthousiaste nieuwe columniste, vroeg afgelopen week hoe dat nou zit met zelf appels plukken in IJsselstein. Of dat ook mag? Ja, het mag echt, voor eigen gebruik; dus om een lekkere appeltaart te bakken bijvoorbeeld.

Pas verhuisd, onlangs 30 geworden, een zoontje van 1,5 jaar en vanaf januari 2019 vrijwilliger bij KNIJ. Wat een inspirerende club is dat! Inmiddels heb ik al verschillende markten bijgewoond, kerstbomen herplant en sedumdaken aangelegd.

Vermoedelijk is menig huis er de afgelopen maanden opgeruimder, schoner en mooier van geworden; de keerzijde van het virus. In ieder geval ons huis. Door corona aan huis gekluisterd en doordat veel vrijetijdsbestedingen wegvielen stelde ik een bezighoudlijst op, want met de weinige ruimte die ik nog had, wilde ik toch in beweging blijven.

De inrichting van groen in de openbare ruimte is meestal bedacht als aankleding van de bebouwde omgeving en voor sport en spel. Kleine oases voor ontspanning. Maar groen is meer dan dat. Natuur in de directe leefomgeving is essentieel voor de kwaliteit van stedelijk wonen. Een stad moet kunnen ademen, groen brengt verkoeling.

In een artikel leggen wetenschappers uit dat mensen bij hitte agressiever gedrag vertonen. Dus blijkbaar we zijn er allen bij gebaat het hoofd koel te houden. Diverse KNIJmaatjes vragen naar mijn binnentemperatuur. Daar bedoelen ze vast mijn huis mee…

De kleurige parapluutjes die de afgelopen jaren het centrum in de zomermaanden opfleurden, leverden schaduw ter grootte van, pakweg, een postzegel. De pluutjes hingen er natuurlijk alleen maar voor de sier en de vrolijke noot, niet voor verkoeling.

De korenbloem: Benaming van eene in het wild tusschen het koren groeiende blauwe bloem

‘Feel good’ movies. Dat gevoel heb ik bij de film Mamamia. Hoewel ik geen zwijmelaar ben is een feel good ervaring best aangenaam. Laatst had ik een vergelijkbare ervaring bij regentonnen. Ik geef het meteen toe, dat klinkt een beetje raar, maar waar.