De gevolgen van de intense regen zullen weinig mensen in IJsselstein gemist hebben. Het regende appjes met foto’s van een overstromende binnenstad. Grote schadeposten. Heftig voor velen, zoals restaurants die net weer open mochten. Het woord klimaatadaptatie is geen abstract begrip meer, maar de realiteit van hier en nu.

Tegenwoordig komt steeds meer interessante info voor inwoners beschikbaar. Zo kreeg ik de tip om de site hittestress.nu te bekijken. Dat is een digitale kaart van Nederland waarop te zien is hoe hoog de gevoelstemperatuur is bij warme zomerdagen. Ik smul van kaarten, dus ik zoom meteen in op IJsselstein. Leuk om ons stadje via de warmtekleuren te herkennen.

Ik zit met twee IJsselsteinse energieridders aan tafel in het museum IJsselstein.  Gelukkig mag ik de gespreksleider zijn, want inhoudelijk is de energietransitie als onderwerp niet mijn specialiteit. Genoeg voor mij te ontdekken deze avond. Ik ben blijkbaar niet de enige gezien het aantal live bezoekers op deze tweede KNIJ bij MIJ live webcast.
Handige bespaartips kwamen langs van zowel de Woondokter Frank en uitvinder Henk.

Deel 1: Twee heldere en vriendelijke blauwe ogen komen via de PC bij me binnen. Zo belandde ik tijdens een online festival bij een kort maar krachtig inspirerende speech van Jan Terlouw. De meesten kennen hem van de kinderboeken zoals Oorlogswinter en de Koning van Katoren, die ook verfilmd is. Of van zijn politieke carrière bij D66, waarbij hij zich sterk maakte voor milieu, toen ik nog in de luiers lag.

Leuk weetje over bloempotjes. Van die zwarte plastic bloempotten om een plant. Het tuincentrum staat er vol mee. Maar dat gaat veranderen. Het worden vrolijke gekleurde potten om de planten. Echt waar. Waarom? Om een duurzame reden. 

Met het museum IJsselstein zijn we vanuit KNIJ met een webcast serie bezig. Live bijeenkomsten zijn in deze periode niet handig. Via een webcast kun je live online meeluisteren via computer, tablet of telefoon. Ook is het mogelijk tussendoor vagen te stellen via de chat die meteen worden beantwoord. Dus interactief met publiek en live, maar dan digitaal op veilige afstand.

Die coronatijd blijkt toch onvermoede eigenschappen bloot te leggen. Ik ben erachter gekomen dat ik best een knuffelkont bent. De drie zoenen mis ik niet. Maar die spontane knuffels stiekem toch wel.  Ik heb dat nooit zo door gehad, maar je weet pas wat je mist als je het niet meer hebt.

Appels, peren, kersen, bessen, noten, daar loopt geen mens zomaar aan voorbij, denk ik altijd. En dat kom je hier in de stad gewoon tegen in het openbaar groen. Het stadsfruit staat elke lente prachtig mooi te wezen, dit jaar vroeg en uitbundig.

IJsselstein blijft verrassen met innovatieve initiatieven, ook bij ondernemers.Tijdens een Duurzaamheidskring bijeenkomst waren er ook weer inspir

Deze column gaat niet over onze thuiswerkende ouders die het met hun niet meer schoolgaande kinderen vol moeten houden in deze bizarre tijd. Alhoewel ik daar met gemak een column over vol zou kunnen schrijven. Bijvoorbeeld over Evan van 5 die tijdens het journaal waar het RIVM iets uitlegt over het afnemen van monsters, verschrikt roept: “MONSTERS…??!”.

Soms neemt het leven een wending die je niet verwacht. Als pilot begonnen we ruim 2 jaar geleden met duurzame columns. Het was sowieso nooit mijn ambitie dat ik zelf columns zou gaan schrijven. Daar dacht de journaliste anders over en na stevig aansporen schreef ik zonder enige schrijfervaring mijn eerste column. Voor dat ik het goed in de gaten had was ik in het meer ervaren ‘columnteam’ beland.

Kort nadat wij onze nieuwe woning betrokken, bijna veertig jaar geleden, nestelden mussen zich onder de dakpannen. Eerst wrongen de vogeltjes zich door een piepkleine opening tussen dakrand en stenen muur, maar de hoeksteen raakte uitgesleten en nu vliegen de vogels met gemak in en uit. De bewoners zijn onlangs weer teruggekeerd. Mevrouw is geringd, mijnheer steeds witter en beide zijn oud.

Het is weer lente; tijd voor brandnetelsoep. De eerste keer met jonge toppen; heerlijk! Je knipt de bovenste toppen van de plant en het groeit dan vanzelf weer verder. Het plukken en bereiden is gebruikelijk met handschoen aan. Toch ben ik eigenwijs en doe het met blote handen.

Een KNIJmaatje attendeerde me op een Jinek-uitzending. Hier werd door een econoom uitgelegd dat een gemiddelde hap eten 30.000 km heeft afgelegd voordat het op je bord ligt. De verste afstand die we op aarde kunnen reizen is rond de 20.000 km. Daarna ben je weer op de terugreis.

Jac. P. Thijsse  - onderwijzer en natuurkenner die leefde van 1865 tot 1945 - is de schrijver van een serie natuurplaatjesboeken die begin vorige eeuw door koekjesfabrikant Verkade zijn uitgegeven. Thijsse was niet dol op mussen, volgens mij. In het album Lente, uit 1906, verzucht hij dat er zo veel mussen zijn in de stad. In het voorjaar “vreten (ze) heele randen en perken van crocusjes in een dag kaal”.